ایمان بر انبیاء

باب ششم :اعتقاد بانبیاء

وواجب است اینکہ اعتقاد داشتہ باشی بر پیغمبران کہ مبعوث اند از جانب الہی عزاسمہ زیرا کہ ایشان میانجی اند میان خدا و بندگان طلب فیض نمایند ازخداوند سبحانہ ومی رسانند آں فیض الہی را بخلق درپیروی ایشان رسیدن است بدرجات بہشت و درنافرمانی ایشانست فرود آمدن دروادی آتش دوزخ۔

باب ہفتم:اعتقادبہ پیامبر اکرم صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم

آخر پیغمبران ورسولان است وختم کنندہ انبیاء ورسولانست۔ وواجب است اینکہ اعتقاد داشتہ باشی کہ حضرت پیغمبر ما محمد مصطفی صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم خاتم انبیاء و رسولانست بہ پیغمبری او ختم کردہ شد پیغمبری ہا وبظہور شرع نبی تمام کردہ شد شرعہای سابق وامور شرعی انبیاء ماضی وآن حضرت بجمع کردن رتبہ نبوت ورسالت وباین صفت کہ آن حضرت صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم صاحب کتاب است کہ قرآن باشد ویکی از خداوند آں ثبات عقل وجد از جملہ پیغمبران اولوالعزم است وایشان اصحاب شریعت اند کہ درتمہید قواعد احکام مراسم اجتہاد وبتقدیم رسانیدند و برمعادات معاندان ومجالات طاغیان وآزار و ایذاہ منکران شکیبائی نمودندوایشان نوح اند وابراہیم وموسی وعیسی و محمد علیہم الصلاۃ والسلام درزادالمسیر آوردہ بہمہ ا انبیاء و پیغمبران الوالعزم اند الاآدم ویونس وسلیمان علیہم السلام و یونس وبس چہ او تعجل نمودہ ازمیان قوم بیرون رفت۔وبہ ختم النبوت و بوجود شریف آن مرکزدائرہ نبوۃ اختتام پذیرفت وآن حضرت دور قمر است کہ آخر ادوار است وہر سبعہ سیارہ دورہ دارند و دورہ ہمہ تمام گشت واین دورہ قمر است و صاحب قران علویین کہ زحل ومشتریست کہ منتج سعادت است وحضرت با رفعت بایں صفات سبعہ ممتاز است و برگزیدہ شدہ است ازہمہ رسولان وپیغمبران وپادشاہان و حکیمان بلند وبمرتبہ ومنزلت برجمیع ایشان زیرا کہ یافتہ نشدہ است کسیکہ متصف باشد باین ہفت صفت مگر پیغمبر صاحب تصرف ماو صاحب ہر دوکون علیہ السلام براو باد سلام الہی سلام بعددنفسہای من می فرستم چوں گویا شوم بستایش پیغمبر خدا کہ جد من وپیشوای من است۔

باب ہشتم:اعتقاد بمعراج پیامبر صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم

وواجب است اعتقاد آنکہ بدرستیکہ پبغمبرما حضرت محمد برآمد برنردبانی کہ دروقت قبض روح حضرت عزرائیل ازآن نردبان فرو می آید محتضر می بیند عضادتین آن یکی ازمروارید ودوم اززمرد است وپایہ ہای آن اززرونقرہ است و برآمد برآسمانہای نہ گانہ ببدنی کہ شائستہ برآمدن دارد وآن جسد مکتسبہ مثالی است وبدرآمدن آن حضرت باکشادن درہای آسمان لازم نمی آید بریدن وپیوستن کہ منافی شکل کردیست۔

باب دہم :اعتقاد بامامت

وواجب است اعتقاد آنکہ بدانی بدرستی کہ امامت بردونوع است یکی امامت حقیقی است ودوم امامت اضافی است پس امامت حقیقی آراستہ شدن است ہمہ اوصاف امامت ظاہری باشد یا باطنی ومتصف باشد بشرطہای امامت ورکنہای آن اما شرطہای امامت این است کہ مرد باشد وآزاد وبالغ وعاقل باشد کہ زن وبندہ وکودک ودیوانہ قابل امامت نیست واصل امامت شجاعت و دلیری وقریشی بودنست کہ حضرت رسول خدا صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم فرمود:(الائمۃ من قریش) یعنی اماماں می باید کہ از قریش باشند وصفات ظاہری امامت این است کہ سید صحیح النسب باشد وازاولاد حضرت فاطمہ زہرا علیہا السلام باشد ودانا باشد پرہیزگارباشد وفرمانبردار باشد بجمیع اوامر الہی ومجتنب باشد ازنواہی ودلیر باشد یعنی دربذل روح برای تقویت دین پروا نداشتہ باشد وسخی باشد و آن بذل مال است درمحل استحقاق ورکنہای امامت علم کامل است کہ دراموردین محتاج بغیر نباشدچنانچہ حضرت امیر کبیر علی ثانی امیر سید علی ہمدانی قدس سرہ دررسالہ مودت ذوالقربی آوردہ ۔(عن ابن عمر قال:قال رسول اللہ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم :الامام الضعیف ملعون ۔)وسیادۃ او درست باشد و ولایت صریح ظاہر داشتہ باشد وملک بسیاری داشتہ باشد و فراہم نیامدہ است این جمیع صفات بعد از علی مرتضی علیہ السلام تا این روز درکسی از امامان پس امام کامل حقیقی آنکہ آراستہ باشد باین صفتہای مذکورہ وہر کہ متصف باشد ببعض این صفتہا پس آنکس امامت بقدر اتصاف بآن صفات پس باشد امامت او اضافی نسبت بمردی کہ متصف باین صفات نباشدومن بہ زیرکی وذکاوت تو اطمینان دارم پس فکر کن وبشناس امامان گذشتہ وماندہ ۔

باب یازدہم:اعتقاد باولیاء

وواجب است اعتقاد نمودن بانکہ اولیاء وارثان پیغمبرانند زیرا کہ اولیاء عمل نمایندہ اند بموجب اوامر الہی ودانا ہا اند باحکام بالہام واسرار شاہنشاہ وایشانند دانایان ربانی کہ تربیت نمایندہ اند طالبان این امت را راستانی دردین واستوارآن دردامنش ربانی آنست کہ علم را پرورش دہد وآنچہ فرمود ہ حضرت رسول خدا صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم :عالمان وارثان پیغمبران اند این کاملانند کہ گفتار باکردار دارند اولیاء درمیان امت حضرت محمد صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم بیشتر از سیصد ہزار کس اند وعالم خالی نمی شود از برکتہای ایشان یک چشم زدنی چنانچہ فرمودہ حضرت رسول خدا صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم: اگر نمی بودند نیکوکاران ہر آئینہ نیست ونابود می شدند بدکاران واول ایشان حضرت علی علیہ السلام آخر ایشان حضرت مہدی علیہ السلام صاحب الزمان است ۔